oorzaken van mijn burn out

"Burn-out" zijn..

Letterlijk opgebrand zijn.

En zo voelt het ook.

Lichamelijk ben je helemaal leeg...op.

Je hebt geen krachten meer, geen levensenergie.

Psychisch blijft er niet veel meer over van jezelf.

Geen zelfvertrouwen meer, bang zijn , angstig, voortdurend paniekaanvallen

Ademhalingsproblemen, hyperventileren, benauwd gevoel....

fysiek was mijn lichaam nog aanwezig, maar vanbinnen helemaal leeg.

Dit zijn maar enkele symptomen die bij mij naar boven kwamen.

Een Burn out komt volgens mij voort uit drie aspecten:

* je karakter

*je omgeving / familie / vrienden

* je werkomgeving

Bij mij heeft mijn karakter heel sterk gespeeld.

Ik ben perfectionistisch van aanleg wat zich vooral uit in controle willen hebben over alles!

Ik kan heel moeilijk dingen uit handen geven.

Voor mij is die controle een gevoel dat heel veel veiligheid geeft.

Daar tegenover staat natuurlijk ook  wel de druk van iedereen die op je rekent dat jij het ook allemaal zal doen en ook goed zult doen...de druk om te falen, loert bijgevolg achter elk hoekje!

Daarbijkomend heb ik ook nog de leuke eigenschappen van een doorzetter te zijn en een echt bezig bijtje!

Ik kan niet stil zitten...voortdurend komen er nieuwe dingen in mij op wat nog moet gebeuren of hoe ik iets wil doen....soms zo vermoeiend. 

Mijn doorzettingsvermogen doet mij dan ook vaak in overdrive gaan.

Dan heb ik ook nog een groot verantwoordelijkheidsgevoel en zorg ik graag voor iedereen rondom mij. Ik wil dat iedereen het goed heeft!

Je hoort het al.....vele goede eigenschappen , maar als je er in gaat overdrijven , de beste eigenschappen om een Burn Out te kweken!

Maar dit is niet de enige aanleiding geweest .

De zorg voor onze kinderen nam ik vaak alleen op mij.

Niet dat het moest , maar ik wilde dat ook zo.

Ook omdat we op weinig hulp konden rekenen van buitenaf.

Ik vond het vaak moeilijk om werk en gezin te combineren.

Ook al werkte ik maar halftijds...voor mij was dit meer dan een fulltime job!

Tijd voor mijzelf schoot er niet meer over. Dat was ook het eerste wat ik liet wegvallen.

Ik was vaak zo moe van gewoon de dag proberen door te komen, dat ik 's avonds echt geen zin had om nog iets te gaan doen.

Mijn focus lag niet meer op het nu , maar ver weg. Ik dacht altijd maar vooruit ....tegen dan zal alles wel beter gaan!

Ook het werk stond niet stil....

Voortdurend moesten we dingen aanpassen, veranderen, verschillende paperassen doen ...allemaal dingen die mij op den duur boven het hoofd groeiden en waardoor ik niet meer de juf kon zijn die ik graag wilde zijn voor mijn kleutertjes.

Ik kon altijd zo goed aanvoelen wat de kinderen nodig hadden, hoe een kind zich voelde...maar door de mallemolen die steeds in mijn hoofd omging van wat ik nog allemaal moest doen...kon ik niet meer naar mijn gevoel luisteren en maakte het mij verdrietig dat het mijn kracht wegnam om juf te zijn.

Een job die ik zo graag heb gedaan!

Al deze dingen bij elkaar heb ik heel lang laten aanslepen en nooit tijd gemaakt voor mijzelf, nooit tijd om even op adem te komen, nooit geluisterd naar mijn lichaam...