reacties van buitenaf

Je krijgt veel begrip, maar ook onbegrip voor je situatie.

Door een BO kan je vrienden verliezen en met anderen weer een sterkere band krijgen.

Het belangrijkste voor mij was dat ik niet het gevoel had dat ik mij moest verantwoorden of schamen bij mijn vrienden of familie.

Dat ik gewoon ok was, hoe ik er ook bijzat op dat moment.

Ik verlangde niet dat iemand mij begreep, wat volgens mij ook onmogelijk is als je het zelf niet hebt meegemaakt, maar wel een openheid waarin ik mij goed kon voelen, veilig.

Het zijn ook die vrienden die het niet erg vonden als je niet kwam opdagen op een gemaakt afspraakje.

De eerste maanden van mijn Bo had ik ook weinig behoefte aan sociaal contact...alles was zo vermoeiend.

Wat ik heel confronterend vond is dat het blijkbaar voor zoveel mensen moeilijk is om te vragen hoe het met je gaat.

Hebben ze schrik dat je zou beginnen wenen, of heel je verhaal zou beginnen te vertellen?.... ik kon dit echt niet begrijpen.

Dat kleine zinnetje laat je weten dat je geeft om die andere persoon, dat je mee begaan bent..en dit betekend zoveel. Gewoon voelen dat mensen met je begaan zijn.

Veel kunnen ze al niet doen, want jij moet de tocht afleggen om beter te worden.

 Veel mensen zien een burn out ook niet als een ziekte....maar je bent echt wel ziek. 

Na lange tijd thuis te zitten , begon ik ook te merken dat mensen niet meer vroegen hoe het met je gaat..maar 'ben je al terug aan het werken' of 'zit je nog altijd thuis?'

Allen geluk zijn dit niet de echte vrienden..maar mensen die nieuwsgierig zijn!

Een mooie tekst voor vrienden, familie ,....hier over kan je vinden op: 

http://herhealth.nl/ik-hoop-dat-je-het-nooit-echt-zult-begrijpen/

Ik hoop dat je nooit echt zult begrijpen hoe het is om burn-out te zijn. Dat je nooit zult weten hoe het voelt om ’s ochtends geen reden meer te hebben om uit bed te komen. Hoe het voelt om zo eenzaam, verdrietig en moe te zijn. Zo moe dat het je niet eens meer lukt om de simpelste klusjes te doen. Zelfs zo moe dat het je niet eens lukt om voor jezelf te zorgen.

Ik hoop dat je nooit zult begrijpen hoe eenzaam het is om burn-out te zijn. Dat er maar heel weinig mensen zijn die je begrijpen. Dat het zo’n pijn doet als mensen tegen je zeggen dat je gewoon leuke dingen moet gaan doen, dat het dan vanzelf wel weer goed komt. Dat mensen wel tegen je zeggen dat je moet bellen als ze iets voor je kunt doen, maar dat je niet eens weet waar je moet beginnen of wat je moet vragen. Dat je eenzaam wordt omdat je mensen niet wilt lastig vallen. En dat het zo ontzettend fijn is als er mensen onverwacht bij je komen en je helpen. Je helpen door de afwas te doen of door te stofzuigen.

Ik hoop dat je nooit zult begrijpen hoe het voelt om je zo te schamen. Zo het gevoel hebben dat je hebt gefaald. Ik hoop dat je nooit een burn-out hoeft te leren accepteren. Te accepteren dat je ziek bent en voorlopig thuis bent en dat dingen voorlopig niet meer worden zoals ze ooit zijn geweest.

Ik hoop dat je nooit hoeft te voelen hoe paniek voelt. Hoe paniek voelt wanneer je een stukje buiten moet lopen. Hoe het voelt om zo zenuwachtig te zijn dat je niet meer kunt slapen. Dat je zo moe bent, maar geen oog dicht doet.

Ik hoop dat je nooit zo verdrietig hoeft te zijn. Zo verdrietig dat je soms denkt dat het leven zo niet meer hoeft. Zo verdrietig dat je niet meer weet wat je met jezelf aan moet.

Ik hoop dat je niet dat masker hoeft op te zetten. Dat je net doet alsof je ook blij bent terwijl je van binnen huilt. Dat je op verjaardag gaat en huilend op de wc zit en daarna je masker weer opzet omdat ook jij het gewone leven weer probeert op te pakken.

Ik hoop dat als iemand een burn-out heeft, depressief, verdrietig, ziek of wat dan ook is, je deze persoon nooit meer veroordeelt. Het maakt niet uit wat de aanleiding is, ik hoop dat je iemand in zijn waarde laat, hoe moeilijk het ook te begrijpen is. Ik hoop dat je geduld hebt en ik hoop dat je hem of haar wilt helpen zonder oordelen. Ik hoop dat je accepteert dat je iemand niet altijd kunt begrijpen en dat niemand dat ook van je verwacht.